Hoe een dunne portemonnee mijn leven veranderde

De wanttrepeneur-tijd

‘Dit is de laatste keer dat ik van nul begin’ beloofde ik mezelf toen ik midden in de kredietcrisis zonder geld terug kwam van een wereldreis. Het volgende avontuur zou er eentje moeten zijn zonder reizen en waarmee ik iets zou opbouwen; Ik begon te ondernemen.

Als een echte ‘wantrepreneur’ was ik samen met mijn beste vriend en compagnon elke dag te vinden in de bieb, verschillende koffietentjes of naast de koffieautomaat van de boekhandel. Aan mijn geld kwam ik door de huizen van vrienden van mijn ouders te schilderen en later als kok in een Indiaas restaurant. Finest Pashmina, Cut&Cook, Zijdezachtslapen, Dutchadventure – het is maar een greep uit de ideeën die uiteindelijk in verschillende stadia zouden sneuvelden. Ondanks dat we onverminderd doorwerkten speelde het uitblijven van succes ons uiteindelijk parten en teleurgesteld moesten we allebei onze eigen weg gaan.

Zes jaar studie in drie maanden

Op het moment dat ik mijn vertrouwen dreigde te verliezen sprak mijn vriendin haar vertrouwen in mij uit: “Jouw ideeën zullen nooit ophouden met komen; Vroeg of laat zul je succes hebben.” Toevallig stuitte ik op een online cursus productontwerp, volledig gratis aangeboden door een vooraanstaande universiteit uit Amerika. Samen met tienduizend andere studenten van over de hele wereld schreef ik me in en tijdens de drie maanden die volgden nam ik alle informatie gretig in me op. De eindopdracht was het maken van een prototype van een eigen ontworpen product. Sinds mijn 12e droeg ik al geen portemonnee meer, omdat deze vaak alleen maar in de weg zat. Dus besloot ik de dunste portemonnee ooit te ontwerpen. Nadat ik mijn certificaat had behaald voelde het project nog niet af en begon mijn zoektocht naar een geschikte producent. Ik beperkte mijn zoektocht tot Istanboel omdat ik er veel vrienden had wonen en de stad toevallig een rijke geschiedenis met leerbewerking heeft.

Product ontwikkelen in financiële quarantaine

Zonder geld om te reizen moest alle communicatie via email of de post. Ik stuurde mijn NDA (Non-Disclosure Agreement) per post op en ontving deze een paar weken later netjes ondertekend terug. Vervolgens verzond ik een, uit een boodschappentas vervaardigd, prototype en kreeg een lederen versie terug. Dit ging zo een half jaar door totdat het geduld van de producent op raakte en ik met veel aandringen nog een laatste prototype wist te onderhandelen. Deze zesde en laatste poging bleek een schot in de roos en niet veel later stond ik met een team van vrienden op de videoshoot van onze eerste commercial.

Crowdfunding had in 2014 in de VS ondertussen een vlucht genomen en ik wist dat het platform Kickstarter de beste kans was om de DUN wallet op de markt te brengen. Vanaf het moment dat het project ‘live’ ging stroomden de bestellingen binnen en toen ik de volgende ochtend de computer opende was het doel van $6000 al behaald. Uiteindelijk kwam de teller stil te staan op bijna 700 bestellingen wereldwijd en een mooi startkapitaal van 26 duizend dollar.

Eerste productie en eerste grote tegenslag

Ik plaatste een bestelling van duizend DUN wallets voor de eerste productieronde. Pas bij de start van de productie ontmoette ik voor het eerst de directie van het familiebedrijf en de mensen die al die tijd mijn prototypes hadden gemaakt. Zevenhonderd stuks vonden direct hun weg naar de crowdfunders en ook de overige driehonderd waren al bijna uitverkocht toen ik plotseling een mega-order ontving uit de VS: 1600 DUN wallets, levering voor de kerst. Met maar zes weken de tijd, wist ik de fabriek en de leveranciers te overtuigen deze bestelling met prioriteit te behandelen. Alle 1600 stuks gingen precies op tijd richting San Francisco om voor de kerst aan te komen.

Totdat het bericht binnenkwam dat de vracht was geconfisqueerd door de Amerikaanse dierenbescherming. Eén verkeerde code in de documentatie gaf aan dat de portemonnees van reptielleer zouden zijn gemaakt en gooide roet in het eten. Terwijl de kerst aan ons voorbij ging was mijn enige zorg nog dat ik deze portemonnees, en daarmee alles wat ik had opgebouwd, zou verliezen. Na twee zenuwslopende weken werden de portemonnees vrijgegeven en door het missen van de kerst werden ‘maar’ 500 DUN wallets verkocht. De overige 1100 stuks liet ik opslaan in een loods in New York om nog meer douane-ellende te voorkomen. Binnen een paar maanden was deze voorraad uitverkocht en daarmee had Amerika ons officieel omarmd.

Van internationale zaken naar 30 maanden op wereldreis

De twee jaar die volgden ontwikkelde ik nieuwe portemonnees, maar hield ik me vooral bezig met zakendoen. Ondertussen was de DUN wallet een grote hit geworden in Taiwan en hadden we salespartners van Rusland tot aan India en Dubai.

De zakenreizen waren fantastisch, maar op een gegeven moment trof ik mezelf aan in een onconventionele sleur. Ik besefte me dat zakendoen niet de reden was waarom ik dit was begonnen en miste de creativiteit. Tegelijkertijd inspireerde de zakenreizen mij enorm. Het moment dat de meeste bedrijfsprocessen geautomatiseerd waren, was het moment dat mijn vriendin en ik ons appartement opzegden. We namen afstand van bijna al onze bezittingen en vertrokken naar India met alleen een backpack op onze rug. De 30 maanden die volgden reisden we over de wereld en woonden we met periodes in Spanje, de VS en Vietnam. We ontwikkelden toepasselijk een nieuwe reistas en wisten gedurende onze avonturen DUN wallets draaiende te houden. 

Oktober afgelopen jaar, aan de vooravond van de volgende grote crisis, keerden we terug naar Nederland. We hoefden gelukkig niet weer vanaf nul te beginnen, maar wisten op de valreep vanuit Vietnam een huis te kopen. Het was ons gelukt om in volledige vrijheid te leven met behoud van ons bedrijf en de basis voor ons volgende avontuur.